Fragmenty zagrody Būdvietis znajdują się około 15 km na południe od Lazdijai, 4 km od granicy z Polską.
Dwór i jego zagroda zaczęła się rozwijać w 1589 roku. Zygmunt Waza, król polski i wielki książę litewski, zatwierdził akt zapisany w litewskich metrykach i nazwał 11 Wołochów ((około 230 ha) z różnorodnymi i innymi załącznikami) Budovichi (Budvietis) w ówczesnym Królewskim Lesie Merkinė, umożliwiając ich użytkowanie Grigorij Svecki.
Z czasów dworskich zachowała się stodoła, kaplica i stodoła.
Stodoła osady została zbudowana w 1803 roku. z drewna modrzewiowego. Budynek to duża prostokątna bryła, wysoka na dwie kondygnacje, z dwuspadowym dachem. Fasada główna wyposażona jest w mechanizm podnoszenia worka. Stodoła nie jest tradycyjnym planem: główne wejście ze stodołą opartą na sześciu kolumnach. Przestrzeń wewnętrzna nie jest podzielona żadnymi przegrodami. Pośrodku znajdują się schody na drugą i na strych, gdzie znajduje się urządzenie do podnoszenia worków. Stodoła jest bardzo ładnie zbudowana: ściany wyłożone są pionowymi deskami, które mocuje się do ścian grubymi gwoździami kowalskimi. Stodoła stoi na wysokim kamiennym fundamencie. Płaszczyzna obu pięter jest podzielona paskami małych komórek. Okna zostały zamknięte okiennicami. We wnętrzu wyróżniają się kolumny oddzielające beczki. Rzadka dwukondygnacyjna stodoła to wyjątkowy budynek litewskiej architektury ludowej, zabytek architektury, cenny przykład litewskiej ludowej architektury drewnianej, interesujący konstrukcją zewnętrzną i wewnętrzną. To prawdziwa wartość kulturowa chroniona przez Litwę Ustawa o ochronie nieruchomych dóbr kultury Republiki Litewskiej. Właścicielem jest kościół Jezusa z Nazaretu w Budvietis.
Opinie