Kopiec Paveisininkai usypano po wykorzystaniu południowo-zachodniej krawędzi wzgórza na południowym brzegu Jeziora Veisiej. Powyżej wydłużony w kierunku wschód-zachód owalny plac o wymiarach 30x24 m (dawny dziedziniec zamkowy), otoczony wałem obronnym o wysokości 1-3 m i szerokości 8-16 m. W jego północnej części znajduje się zagłębienie o głębokości 1-1,5 m - miejsce dawnego wejścia. Od strony wschodniej zewnętrzne zbocze wału o wysokości 4-5 m schodzi do tarasu o szerokości 7 m, za którym wykopany jest rów o szerokości 9 m i głębokości 1,2 m. Od strony zachodniej, 5 m poniżej wału, znajduje się taras o szerokości 4 m, a 4 m poniżej drugi taras o długości 10 m i szerokości 15 m. U wschodnio-północno-wschodniego podnóża kopca znajdowała się osada o powierzchni 1,5 ha.
w 1954 r Kopiec badała ekspedycja archeologiczna Litewskiego Instytutu Archeologii pod przewodnictwem dr. P. Kulikauskasa. Ślady osadnictwa odnaleziono w północno-wschodnim i wschodnim podnóżu kopca. w 1962 r Kopiec badał archeolog Litewskiego Instytutu Historycznego dr. V. Daugudisa. Znalazł fragmenty formowanych garnków, szorstką, prążkowaną, gładką powierzchnię, gliniany tynk u stóp. W tym samym roku przeprowadzono szeroko zakrojone badania archeologiczne kopca i osady, pod kierunkiem dr. Panie Kulikauskas.
W północno-wschodniej części terenu kopca zbadano obszar o powierzchni 240 m 2 . W najwyższym punkcie wału obronnego wykonano przecięcie poprzeczne przez całe północne zbocze aż do podnóża kopca, drugie przecięcie wykonano w części południowo-wschodniej. Stwierdzono, że nasyp był zasypywany dwukrotnie. Pierwszy wał miał 1,6 m wysokości, a wierzchołek był wyłożony kamieniami. Istniał długo, gdyż od kolejnego etapu budowy oddziela go dość wyraźna warstwa ciemniejszej ziemi. Na zewnętrznym zboczu wału odnaleziono dwa pozostałe rowy obronne. Podwyższony nasyp jest zewnętrznie wzmocniony gliną i kamieniami. Nad nim ustawiono drewniany mur obronny o konstrukcji słupowej.
Na miejscu kopca odkryto warstwę kulturową o grubości 1 m z szorstką ceramiką. Jeszcze przed wzniesieniem kopca, w I tysiącleciu p.n.e. na jego miejscu znajdował się cmentarz. W trakcie dochodzeń odkryto 27 grobów spalonych osób.
Opinie