w 1947 r 20 października Petras Vilkelis-Barzdukas został mianowany dowódcą 1. składu grupy narodowej Šarūnas DLK Vytenis (grupa składała się z trzech drużyn). w 1947 r 14 grudnia po śmierci Jurgiusa Ptakauskasa-Liepaia, dowódcy grupy Vytenis drużyny narodowej Šarūnas okręgu Dainava, na lidera tej grupy (później - dziedzictwa) został mianowany Petras Vilkelis-Barzdukas. w 1948 15 sierpnia otrzymał stopień młodszego podoficera.
Petras Vilkelis-Barzduks zmarł (zastrzelił się po zniszczeniu dokumentów) w 1949 r. 9 marca We wsi Smaliszki, w szopie Leona i Ony Paliučiai, po ujawnieniu lokalizacji bunkra (aresztowany 26 lutego partyzant Uola przekazał to podczas przesłuchania, który powiedział, że zamontowano pokrywę bunkra w piekarniku). W tym samym czasie zginęli towarzysze Petras Žakevičius-Tautmylis, Bronius Sadauskas – Galiūnas i Jonas Jančė – Dziaugsmelis. Juozas Barkauskas-Vējūnas i Bolius Sotnikas-Milžinas zmarli tego samego dnia w lesie niedaleko zagrody. O ich śmierci powstała piosenka „Ko nuliūdai, kochany Dzūkija”.
- Dlaczego jesteś smutny, kochany Dzukijo? - Wiadomość leciała z wiatrem: banda katów Stalina otoczyła braci partyzantów.
Babcia Petera Vilkelisa i dwójka wnuków (dzieci Piotra) – Jurgis i Joana już w 1947 roku. 17 grudnia zostali zesłani na Syberię, a w 1953 r - i innych członków rodziny.
Informacje i zdjęcia Departamentu Dziedzictwa Kulturowego na stronie Ministerstwa Kultury https://kpd.lrv.lt/lt/ ; Unikalny kod obiektu Rejestru Prawdziwych Wartości Kulturowych https://kvr.kpd.lt/#/ to 26420
Opinie