Litewska Joanna d'Arc została nazwana w 1831 roku. odwaga, wyczyny i bohaterstwo uczestnika powstania, kapitana, hrabiny Emilii Pliaterytė stały się przykładem nie tylko dla Litwinów, ale także dla narodu polskiego, białoruskiego i innych narodów. w 1831 wraz ze swoim kuzynem Cezarisem Pliaterim zorganizowała grupę powstańców, którzy wraz ze swoimi sojusznikami zdobyli Zarasi, wzięli udział w bitwie w obwodzie radwiliskim, później w okręgu wileńskim i Kownie. Po decyzji rebeliantów o wycofaniu się w kierunku granicy pruskiej, Emilija wraz z Mariją Rašanavičiūtė i jej kuzynką próbowały przez Užnemunė przedostać się do Warszawy i tam kontynuować walkę. Podczas podróży Emilia została ranna od kuli wroga. Szli przez lasy ukrywając się, głównie nocą, cierpiąc z głodu, pragnienia i zmęczenia. W końcu, gdy zabrakło jej sił i otworzyły się rany na nogach, E. Pliaterytė zemdlała podczas spaceru. Cezar i Maria zabrali Emilię do chaty pustelnika, gdzie schroniła się pustelniczka Margel. Eigulys zwrócił się do najbliższego właściciela ziemskiego, Ignotasa Ablamavičiusa, i przyjął hrabinę do swojego majątku Justinavas (Vainežeris), położonego niedaleko Kapčiamiestis. w 1831 23 grudnia Emilia zmarła we wsi Vainežeris. W nocy została potajemnie przewieziona łodzią po rzece Baltosios antas do kościoła Kapčiamiestis i pochowana na cmentarzu Kapčiamiestis. W muzeum Emilijas Pliaterytė, założonym w liceum Kapčiamiestis, największa ekspozycja muzeum poświęcona jest utrwaleniu jej życia. Pomniki ku pamięci E. Pliateryty wzniesiono w centrum miasta Kapčiamiestis iw parku dworskim Vainežeris. Pomnik Emilii w parku dworskim Vainežeris jest wyjątkowy, ponieważ jest bodaj jedynym w Europie pomnikiem klęczącego wojownika.
Rzeźbiarz - Evaldas Pauza
Opinie