Bitė Vilimaitė-Šukie nė (ur. 16 lutego 1943 w Lazdijai – 11 października 2014 w Alytus) – litewska pisarka. Mistrz lakonicznej pracy, który w bardzo małej estetycznej formie - opowiadaniach skoncentrował dużą ilość informacji artystycznych. Urodził się w Łoździejach, dzieciństwo i młodość spędził w Kownie, później mieszkał i pracował w Wilnie, ostatnie cztery lata życia spędził w powiecie łoździejskim. Slavanta sen. We wsi Owsy.
Pisarz jest oceniany:
w 1975 roku nagroda literacka Žemaitė;
w 1992 roku Zwycięzca najlepszej książki roku, za zbiór opowiadań „Muzyka lodowiska”;
w 1997 nagroda Gabriele Petkevičaitė-Bitė za książkę „Nadmuchiwany pociąg”;
w 2003 Litewska Narodowa Nagroda Kultury i Sztuki za kolekcję „Papartyņu solňa”;
w 2003 Nagroda literacka Instytutu Literatury Litewskiej i Folkloru za zbiór opowiadań „Papartyņu solňa”.
W 2021 roku motyl „wylądował” w pobliżu Biblioteki Publicznej - tablica pamiątkowa (autor: rzeźbiarz Lazdi Algis Kasparavičius), poświęcona uwiecznieniu pamięci pisarki Bitė Vilimaitė, laureatki Litewskiej Narodowej Nagrody Kultury i Sztuki, w jej rodzinnym mieście - Łoździej.
Opinie