Zagroda Etnograficzna Pranasa Dzūkasa to największa jednostka Muzeum Ziemi Łoździejskiej, na którą składa się sześć budynków: dom mieszkalny, spichlerz (stodoła), klon, kuźnia i dwa budynki gospodarcze. Jeden z budynków gospodarczych został zaadaptowany na działalność sceniczną, dlatego obok zagrody etnograficznej Pranasa Dzūkasa działa wiejski teatr amatorski „Sodžius”. Eksponaty wielkogabarytowe są przechowywane w przestronnych budynkach działu: prasa olejowa, rębak, młocarnia itp.
Zagroda nawiązuje do XX wieku. Gospodarstwo wiejskie Dzukija z początku. Na zwiedzających czekają wystawy zabytkowych narzędzi rolniczych, mebli i artykułów gospodarstwa domowego. We wsi Delnica z inicjatywy Algirdasa Savulisa w 1972 r. powstało to muzeum, które obecnie upamiętnia nie tylko życie codzienne z przeszłości, ale także prawie wymarłą już wieś Delnica, która znajdowała się między osadami Šeštokai i Birutė. Chociaż zagroda należy z etnograficznego punktu widzenia do ziemi dzukijskiej, „rubežius” nie jest daleko. Okoliczni mieszkańcy nazywają tory kolejowe dwa kilometry na zachód od zagrody granicą między regionami Dzukija i Suwalszczyzna. Gospodarstwo znajduje się nieco dalej od ruchliwych dróg, ale jest łatwo dostępne, dzięki czemu doskonale nadaje się do prowadzenia zajęć edukacyjnych, wycieczek i uroczystości.
Zagroda etnograficzna Pranasa Dzūkasa jest jak dom spokojnej starości, w którym młodsze pokolenie może poznać przeszłość, starsze pokolenie może przypomnieć sobie dzieciństwo, a starsze pokolenie swoją młodość.
w 2004 Zagroda etnograficzna Pranasa Dzūkasa jest częścią Muzeum Ziemi Łoździejskiej.
W zagrodzie etnograficznej Pranasa Dzūkasa realizowane są programy edukacyjne:
dudziarz Žilvitis (kwiecień - czerwiec),
Cookies (kwiecień – październik),
Pracowita bitutė - słodka spadź (kwiecień - październik)
Produkcja świec (maj - wrzesień).
(Od 1 lipca 2022 r. zwiedzanie muzeum regionu Lazdija i jego oddziałów jest płatne, więcej informacji na www.lazdijumuziejus.lt
Opinie